เหวินถงกับต้นไผ่
“..เมื่อเหวินถงวาดรูปต้นไผ่ เขาเห็นเพียงต้นไผ่ มิได้มองเห็นผู้คน..” —
“..เมื่อเหวินถงวาดรูปต้นไผ่ เขาเห็นเพียงต้นไผ่ มิได้มองเห็นผู้คน..” —
..ศิลปะเป็นทั้งความกลมกลืน ความสมดุล ความงาม..
เมื่อเราละเลงสีลงไปบนพื้นที่ว่าง โดยไม่ใส่ใจผลลัพธ์ของมัน เราแค่ “ระบาย” สิ่งที่อยู่ภายในออกไป ด้วยความผ่อนคลาย และ หยุด เมื่อรู้สึก ‘จบ’ เพียงเท่านี้งานศิลปะก็เกิดขึ้น
…ความสงบนิ่ง ความก้าวร้าว ความขี้เล่น ความโดดเดี่ยว ฯ ถูกถ่ายถอดออกมาผ่านภาพถ่าย เราถูกเปลือยเปล่าโดยไม่รู้ตัว…
…ลองนึกถึงภาพพระอาทิตย์ที่เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้าในเช้าที่มีเมฆบางเบา เรามองเห็นลำแสงของลูกไฟดวงโตที่ส่องผ่านหมู่เมฆ บ้างสะท้อนเป็นเหลื่อมสีหลายเฉด…
..ต้นไม้ที่เราเดินผ่านทุกวัน วันนี้มันอาจเริ่มผลัดใบ ตู้ไปรษณีย์หน้าปากซอยหายไปตั้งแต่อาทิตย์ก่อนโดยเราไม่ทันสังเกต..